NIELEGALNY PODSŁUCH

W pierwszej kolejności należy zadać pytanie, czy założenie podsłuchu (urządzenia podsłuchowego/rejestrującego) np. w miejscu pracy, szkole, mieszkaniu itd., bądź też nagrywanie rozmów z osobami trzecimi jest czynnością legalną?
Pomysł montażu urządzenia podsłuchowego/rejestrującego pojawia się w pierwszej kolejności w sytuacjach, w których dana osoba zamierza pozyskać konkretne dowody wskazujące na czyjąś winę np. w sprawie toczącego się postępowania sądowego (np. o rozwód). Powodem montażu podsłuchu może być również czysta ludzka ciekawość np. dotycząca lojalności pracowników względem kadry zarządzającej. W dzisiejszych czasach zdarzają się sytuację w których pracodawca podsłuchuje bezprawnie swoich pracowników, poprzez montowanie podsłuchu np. w laptopach, telefonach służbowych innych urządzeniach, meblach. Powyższe ma na celu przede wszystkim zwiększenie kontroli w miejscu pracy, ale stanowi przestępstwo.
Ustawodawca w treści art. 267 § 3 kodeksu karnego wskazał, że kto w celu uzyskania informacji, do której nie jest uprawniony, zakłada lub posługuje się urządzeniem podsłuchowym, wizualnym albo innym urządzeniem lub oprogramowaniem podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. Z kolej § 4 w/w jednostki normatywnej stanowi, że tej samej karze podlega, kto informację uzyskaną w sposób określony w § 3 ujawnia innej osobie. Z powyższego wynika, że montowanie lub posługiwanie się urządzeniem podsłuchowym, wizualnym albo innym urządzeniem lub oprogramowaniem – jest nielegalne. Bezpośrednim przedmiotem ochrony jest szeroko rozumiane prawo do dysponowania informacją, które ma charakter prawa podmiotowego. Występek wskazany w treści art. 267 §3 KK godzi w prawo do dysponowania informacją, która pojawia się w prawie do wyłączności tej informacji oraz w prawie do tajemnicy przekazu informacji.

Przestępstwo wskazane w art. 267 § 3 k.k., można popełnić tylko umyślnie. Nieumyślne uzyskanie dostępu do informacji, a nawet zapoznanie się z nią, nie stanowią przestępstwa.
Za stanowiskiem Sądu Najwyższego wyrażonego w postanowieniu z dnia 27 kwietnia 2016 r. (OSNKW 2016, Nr 8, poz. 54) w sprawie III KK 265/15 cyt. „Artykuł 267 § 3 KK zapewnia ochronę wypowiedzi uczestników rozmowy, jeżeli co najmniej w sposób dorozumiany nadano im poufny charakter, przy czym bez znaczenia są tu intencje, jakie zadecydowały o takim statusie wypowiedzi.
Urządzeniem, o którym mowa w art. 267 § 3 KK, jest każde urządzenie służące do utrwalania obrazu lub dźwięku, a zatem przeznaczone do tego celu urządzenie typu analogowego lub cyfrowego, np. aparat fotograficzny, magnetofon. dyktafon. Czyn zabroniony może nie odznaczać karygodnością nawet w stopniu subiminimalnym”.
Co niezwykle istotne, aby stanowić o zachowaniu przestępnym, wskazanym w treści 267 § 3 k.k., należy w pierwszej kolejności ustalić, czy rejestracja danej rozmowy/obrazu nastąpiła w okolicznościach poufnych tzn. czy osoba nagrywająca/rejestrująca jest uprawniona po powzięcia danej informacji. Nie dochodzi bowiem do wypełnienia znamion przestępstwa w momencie, w którym dana osoba rejestruje dźwięk/obraz sytuacji, której jest stroną np. uczestniczy w danej rozmowie – nawet jeżeli robi to potajemnie. Jeżeli Państwa prawa zostały naruszone poprzez nielegalną rejestrację dźwięku, obrazu, bądź też jesteście Państwo stroną postępowania karnego prowadzonego w zakresie art. 267 § 3 k.k. – zapraszamy do kontaktu.